Ulan geçen günler de okula giderken şarj aletimi başucuma bıraktım gittim geldim şarj aletim yok. Evde de kimse yoktu. Allah allah falan diyorum aldım başka yere mi koydum diye evin altını üstüne getirdim beyler. Annem geldi ona sordum babama abime hepsine sordum kimse odama bile çıkmamış. Benimde telefon yeniydi şarj aleti de telefona özeldi ve hızlı şarj özelliği vardı bende çıldırdım. Evin içinde "amina kodumun yaratığı aldıysan haram olsun yeter amina koyim giberim getir şarj aletimi" gibisinden küfürlü sınırlı cümleleri bağırarak evin içinde şarj aletimi arıyorum. Ertesi gun oldu bulamadım beyler gittim salona oturdum tv açtım izliyorum. Salon kapısı da camlı bizim. Evde yine tekim o sıra da kapının önünden bi insan silueti geçti. Dedim bizimkiler den biri geldi falan dedim. Annee diye seslendim ses yok abii diye seslendim yine ses yok babama seslendim oda ses vermedi. Dışarı baktım kimsenin araba yok hakikaten ev bomboştu. amina koyim gotum ata ata kalktım siluet de mutfağa girmişti çünkü salona yapışık mutfak kapısı var ve o yöne gitti. çıktım mutfağa bi girdim. bizim kedi yine korkmuş altına sıcacak hale gelmiş. mutfagin lamba oynuyor bide mutfağın bahçeye açılan kapısı açılmış. ananı gibeyim dedim kapıyı kapadım kediyi aldım gittim odama. kediyi koydum beyler bi abdest aldım. dualar okumaya başladım. hala gotum sağlam da beyler ama şarj aletim hala kayıp ve geceleri de herkes uyurken takır takır sesler geliyor evden. bu kardeşinize bişey olursa hikayesi budur