Gelsinler başımızın üstünde yerleri var. Biz aristokratçılık oynayan bilimum batı toplulukları gibi barbar ve merhametsiz değiliz. Bu insanlar, insanlıklarını baybetmişler. Bizi ve Arapları insan olarak bile görmüyorlar. Bu onların ne kadar vahşi ve kudurmuş olduğunun delilidir. Ama biz öyle değiliz, henüz değiliz. Biz de çok saf, temiz değiliz; ama yine de o gibiklere kıyasla insan gibi insanız. Biz hoşgörümüzü ve misafirperverliğimizi henüz kaybetmedik beyler. Devlet politikalarının dıbına koyayım, insan olmak her şeyden önemlidir. Onlar da yaşamayı hak ediyorlar ve biz, bizden yardım isteyenlere sırt çevirecek kadar küstah değiliz. Bizim o Avrupalı ve Amerikalı huur çocuklarıyla farkımız bu. Onlarda mükemmel bir ekonomi mi var, üstün bir teknoloji mi var, düzen mi var, sanat mı var, edebiyat mı var? Tamam bizde de insanlık var gurur var hoşgörü var. Bu yüzden o mağdur insanlara o huur çocujları yardım etmeyecek, elbette biz yardım edeceğiz. AMA

Şimdi değil. Şu an kendi ayaklarımızın üstünde durmakta zorlanıyoruz. Bir bataklıktayız ve çıkmak için delicesine çırpınıyoruz. Yani bizim durum da taktan. Amerika sıcak parasıyla ayakta tutuyor bizi, yoksa çoktan duvara çakılmıştık. Düşünün beyler: ayağımız kaymış da uçurumdan aşağı düşmüşüz de son anda Amerika ellerimizi yakalamış. Ama hala aşağı sarkıyoruz. Bizi babasının hayrına tutmuyor haliyle. Bacımıza halleniyor da ondan bu çabası. Yani anlayacağınız bizim durum da onların ki kadar olmasa da kötü, hem de çok kötü. Bu yüzden

Şu anda onları taşıyacak gücümüz yok, özür dileriz.