9.sınıfta ilk gün sınıflara yerleştiklerinde görmüştü o kızı,ve yeşil gözlerine vurulmuştu.
Teklifsizce yanına oturmuştu,ve kız da gülümsemişti ona.
10-11 de de aynı sırayı paylaşmışlardı,tabi gittikçe daha çok samimileşerek.
12'de kıza mezuniyet balosuna beraber gidelim mi demişti,evet deyince daha bir bağlanmıştı ona.
Mezun olunca kader ayırmıştı onları,farklı okullar,farklı şehirler...
Ama o hala o yeşil gözleri düşünüyordu...
Bir gün bir telefon geldi,kız intihar etmişti.Geride ise ona son bir mektup bırakarak:
"Sana hep söylemek istediğim ama söyleyemediğim bir şey var:
TiPiNi gibEYiM OÇ seni baban mı emzirdi amk maymunu.4 yıl boyunca korneamı gibtin attın.Seni ilk gördüğümde bu tiple nasıl nefes alıyor acaba diye gülümsemiştim sonra yanıma oturdun 4 yıl boyunca da kalkmadın ulan hem korneamı hem de burnumu gibtin oç sürekli osuruyordun bi şey demiyordum bi darbe de benden yeme diye geçen hafta check-up yaptırmak için doktora gittiğimde bana burun kanseri,retina kanseri,miyop ve astigmat olduğumu söyledi.Hepsi senin yüzünden pekekent.Şimdi intihar ediyorum.Hayatımı çaldın huur çocuğu seni doğuran babanı,babanı giben anneni ayrı ayrı gibeyim."
SON
http://c12.incisozluk.com.../11503/4/661284_o4ddd.jpg
