O gün evdekilerin hazırlık telaşıyla geçti, akşama doğru yola çıktılar ve ev 4-5 günlüğüne bana kalmıştı. O sıralar play-off sistemi çıkarılmıştı beyler, yanlış hatırlamıyorsam ligin ilk 3 sırasındaki takım kendi aralarında maçlar yapıyorlardı. Akşam Galatasaray - Fenerbahçe maçı vardı, sınıftan bazı binleri ve anılı çağırdım bizim evde izledik derbiyi. Zevkli maçtı, her ne kadar kaybetsekte.

Maçtan sonra herkesi yolcu ettik, anıl bizim evde kalacaktı. Etrafı biraz toparlayıp yattık. Sabah telefonumun çalan zil sesiyle uyandım, gamze arıyordu. Birşey oldu diye korktum, sabah sabah niye arasın yoksa, açtım telefonu. questzum, uyanma vakti, okul var bugün dedi. Vay anasını gibeyim, kız beni benden çok düşünüyordu. Başlarda bu size güzel birşey gibi gelebilir beyler ama etraflıca düşününce değil. Bi insanın sizi bu kadar düşünmesi sizi bunaltabilir, sıkabilir, onu üzmekten daha fazla korkacağınız için hareketlerinizi çekinerek yapmaya başlayabilirsiniz. Benim için bu saatte uyandın mı cidden dedim, evet dedi hemen. Hoşuma gitmiş gibi yaptım, biraz daha konuştuktan sonra kapattık. Anılla bişeyler atıştırıp okula geçtik. Okul yine gibimsonik bi durumdaydı, hiçbir şey olmamıştı, ta ki öğle arasına kadar. Öğle arası kantinde yemek yiyorduk, okulda epey havalıydık beyler, dikkat çekiyorduk, bizden uzunu yoktu, iriydik. Bunlar hep avantajdı bizim için.

Öğle arası yemek yerken ezgisu geldi yanımıza oturdu, naber nasılsın falan konuştuktan sonra ben işimiz olduğunu söyleyip kalktım, anılda arkamdan geldi. Gamzenin dün ki tavrını unutmamıştım, ezgisuyla hiçbir şekilde samimiyet kurmak istemedim o yüzden. Neyse biz çıktık kantinden, arkadan 'questzum' diye yüksek sesle seslendi birisi. Sesi oldukça sinirli geliyordu, arkamı döndüm, okulun yavşağı, pekekenti sinandı bağıran.