Ulan mezarligin duvarida iki metre benim boyum 175 nasil tırmanicam, bide demir korkuluk var üzerinde.

O anki can havliyle bitane oyuk buldum duvarda ona bastim elimi atip kendimi yukari cektim demirden atladim tam mezarlığa inerken ben adamin geldigini gördüm ama baya uzaktaydi beni mezarliga atlarken görüp görmediginden emin degildim.

Amk indim mezarliga ama mezarlik orman gibi kavak ağaçları çınarlar otlar motlar, yürüyosun böyle yürüdügün anda çıtırtı sesi çıkıyor yere dusen yapraklardan dallardan felan.

Zifiri karanlıkda koşuyorum bi yandan izimi kaybettirmeye calisiyorum mezarlikta baya buyük bi mezarlik ucu bucagi görünmuyo amk diger tarafi nereye cikiyo hic bilmiyorum bile.

Kosarken ayagimin acisindan durmak zorunda kaldim, bi mezar taşına yaslandım. Evdekilerle kavga ederken sinirlenip ayagimi dolaba tekme atip incitmiştim mosmor olmuştu artik koşmayi birak yüruyecek halim kalmamisti acıdan kıvraniyordum ayni zamanda da titriyor üşüyordum.

Oraya yığılıp kaldim işte, mezar taslarinda yazan isimleri bile hala unutamiyorum..O arabanin plakasini, o picin yuzunu unutamiyorum.