Hastanedeyim. Günlerden 19 u ailemi hala görememişim. içimde bir korku bir çağresizlik. Kimse anlayamaz. Sağıma döndüm caanım kardeşim y. Birden delirdim artık yeter ailemi görücem dedim. Gerçeği öğrendim. Hemde sadece benim ailem değil Ynin aileside. Balkon göçüyor ve küçücük yalnızca 8 yaşındaki çocuklar için hayat başlıyordu. Bana geride kalan sadece kardeşim Y . idi. Gelelim neden ona Y. Diyorum. Hikayede onu anlatabilmem için isim vermemem gerekiyordu. Bilinmesini istemiyordum. Y. Nin ailesi yalovanın en zengin insanlarıydı. Kardeşim dediğim adamsa bana yıllarca hiçbir mal mülk kalmadığını söyleyip durdu. inanın karşılıksız istemek değildi aslında ilerki yıllardaki amacım. 0 dan başlamışsın hatta başlayamamışsın. Akrabağ evinde kalmaktan milletin yüzüne bakamaz olmuşsun. Çocukken bazı şeyler için karar verir olmuşsun. Bunlar zor şeyler. Amcamların evindeyim o sıralar. Kahvaltı edicez. Amcamdan bir teklif geldi. Oğlum dedi sana yeni bir kıyafet alalım.
Ne dersin ki. "olur amca ". Yüzümü yıkamaya giderken duymamı bile umursamayan yengem ; "çok olmuyormu artık sencede " dedi. insan ailesinede güvenemeyecekse ölsem daha iyiydi.