Çok haklisin be kardeşim benim de çok sevdiğim bi kız vardı maalesef platonik olarak kaldı. Sebebini bilmiyorum ona sevdiğimi söylemek dünyada beni en çok korkutan duygu gibi geldi hep. cunku reddederse hayat anldıbını yitirir diye dusunuyordum. Aramı geliştirmek istedim yapamadim inanılmaz heyecanlaniyordum sacmaliyordum, konuşamıyordum, bogazim dugumleniyordu. Telefon numarasını istedim bi kere onu da vermedi. Hep bana umut vermediğini düşündüm. Onun istemediği her şey benim dusmanimdi beni istemediğini düşününce adeta kendime düşman oldum. Asla cesaret edemedim onu üzerim belki diye... Şimdi dusunuyorum da içimde kalmış. Sevmenin suç olmadığını biliyorum ama keşke içimi acsaydim da benim düşüncelerimi duygularımı öğrenseydi diyorum evet... Bu canımı daha az acitirdi. Seven sevdiğine sevdiğini söylemeli ne olursa olsun. isterse reddetsin isterse kahretsin ama söylesin.
Göz gördü gönül sevdi seni Ey yüzü mahım
Kurbanın olam var mı benim bunda günahım?

Keşke reddetse beni bari hayal kurmazdım uykularım kaçmazdı