Kosarak eve gittim. Naz agliyordu hala. "Gidecegim, hem de simdi!" Hatami kabullenip sakinlestirdim. Kahvaltimi yapip ilce merkezinde kafa dagittik. Onu bu olaylardan ve yasadiklarimdan olabildigince uzak tutacaktim. Lunaparkta sallanirken bazi yuzler gordum. Beyazladigim goren naz zorla indirtti bizi. Iner inmez kusmaya basladim. Icımde daha once hic hissetmedigim ve beni halsiz, bunyesiz yapan bir his vardı. Sanki olume yakınlasıyor gibiydim. "Askim iyi misin? Bak eger kotuysen eve bile donebiliriz?" Sakinlesip kafeye gectik..

Aklimda hala bizimkilerin beni aramamasi vardi. Babam iplemezdi beni anlarim da annem niye hic takmamisti?. Aklimda kara kara dusunceler vardi. Bunalmıstım zaten iyice

Beyler simdi evden cikacam 30-40 dakikaya gecerim az beklerseniz mutlu olurum :')