Ertesi gün beni o uyandırdı. Suratında yalandan bi gülümseme vardı. Mutsuzluğunu kapamak, bana yansıtmamak istiyordu. Kahvaltıyı hazırlamıştı bile. Bu sabahta sahanda yumurta olmaması beni gerçekten sevindirdi. Beraber yiyip sofrayı toparladık. Onu işine bıraktım. Bu arada selin bi halk eğitim merkezinde terzilik kursunda eğitmendi. Hafif ve eğlenceli işti onun tabiriyle. Bende işyerine vardığımda işterinde garip bi sessizlik vardı. Arkadaşım ahmete bu durumu sorduğumda patronun eşinin vefat ettiğini duydyğunu, cenazeye gidileceğini söyledi. Tamam dedim ve seline mesaj attım sen eşyalarını topla bize geç, benim biraz işim var işyerinde diye. Cenaze olduğunu zaten belirtemezdik babasını dün gömen bi kişiye. Ahmetin arabasına atlayıp cenazeye doğru yola koyulduk. Gideceğimiz yer şehrin dışında hatta girişinde sayılabilecek bi yerdi. Cenaze, defin, dualar derken hava kararmış ve insanlar hafiften dağılmaya başlamıştı. Bende ahmeti kolundan dürtüp kaş göz işaerti yaptım. O ara selinden bi telefon geldi. Açtığımda evin önündeyim çabuk gel diyordu ağlayarak..