Akşam eve gittiğimde ilk işim Facebook'a girip Sinem'e yazmak oldu. Ama azarlar ya da hesap sorar gibi değil. Gayet normal bi şekilde. işin şaşırtıcı yani onun "Facebook'an zor oluyo ya telefondan konuşalım" diye telefon numarasını vermesi oldu. Okulun en gözde kızı , kendi isteğiyle bana numarasını veriyodu. Ve herkes bu numaranın peşinden koşarken ? ilginç , konuşalım bakalım.

Artık aramızdaki samimiyeti "kanka" bağldıbına taşımaya çalışıyodum konuşmalarımda. Ben sevgilisine sadık , ona aşık bi adamdım beyler. Böylesine uğraşıp kahpenin biri bana kuyruk salladı diye ona gidecek halim yoktu. Ki kızıda art niyetle yargılamamak lazım tabii. Belki niyeti cidden benimle samimi arkadaş olmaktır , kim bilir. Benden iyi arkadaşmı bulunur şu okulda be.

Mesajlaşma başlamışken birazda onu tanımak istedim. "Hep benden bahsettik , birazda sen bahset bakalım kendinden" dedim. Anlatmaya başlayarak devam etti. Okulun başından beri uzaktan uzağa bakıştığı Mehmet diye bi çocuk varmış. Ama şimdilik yüz verme durumları olmuyomuş her iki tarafta da. Ulan çocuğuda takdir ettim , tüm okul bu kızın peşindeyken kız bu çocuğun peşinde. Ama çocukta gibleme durumu yok , vallahi helal olsun. Anlatmaya devam etti; "Tüm sınıf idil'le sana bakıp imreniyoruz valla , ne güzel bi çiftsiniz öyle =) Cidden siz nasıl tanıştınız , idil pek bahsetmedi bana bundan. Anlatsana" Anlattım beyler , baştan sonra nasıl aşık olup gözlerinin içinde kaybolduğumu anlattımda durdum Sinem'e. Oda şaşırdı , hayran kaldı. "Yardımımı hak etmişsin o zaman , umarım seçtiğimiz kolyeyide idil beğenir" dedi. Umarım beğenir , yoksa sorumlusu sensin Sinem hanım.

Bu esnada idil'le konuşmalarımız devam etmekte zaten , ama Sinem durumuna pek bi şüphelenmiş durumda. Açıklığa kavuşturcam sevgilim , az kaldı merak etme.