bu sefer sarılma sırası bendeydi.

aradan geçen 2 dakikadan sonra hadi artık gidelim dedim.

okul bahçesinde beraber yürüyoruz, tabii kimse yok. koluma girmişti. yalnız hikayede daha önce bahsettiğim gibi, ben muallakta olan işleri sevmem.

eliz'le bir kafeye oturduk ve ben noolacak bundan sonra dedim. eliz beklediğim üzere gergindi.

bir süre böyle olsa? alışmam gerekiyor bazı şeylere, belki tuzsuz bibersiz gibi olacak ama en azından bir süre böyle olsa?

kabul ettim. buna alışabileceğimi düşünüyorum.

eliz'i dershanesine bıraktıktan sonra mutlu olmadığımı farkettim. hala bir şey olmuş değildi bana göre.

bu konu tekrar gündeme gelecekti sanki, ben hiç hoşnut değilim.