Anlatıyor anlattıkça rengim atıyor nefes alamıyordum. Birileri sanki boğazımı sıkıyor beynimin içindeki basınç sanki artıyor patlayacak gibi oluyor ayakta zor duruyorum. Zaman duruyor. Cümleler alakasız ve savrulmuş toparlayamıyorum evet bir araya getiremiyorum o konuşuyor ve uçup gidiyor her kelimesi. Ellerim karıncalaşıyor konuşmak istiyorum bir dakika...

Uyandığımda bana bakan yaklaşık 10 çift göz görüyorum bir tek onun gözlerini tanıyabiliyorum. 20 cm uzağımda duran kirpikleriyle telaşlı telaşlı bana bakıyorlar. Rimel sürmemiş bugün. Belki de sevmediğimi bildiği için. Söylememiştim ki. Her neyse...

Ayağa kalkıyorum ve bayılmadan önce duyduklarımı birleştirmeye çalışıyorum güvenlik iyi olup olmadığımı soruyor iyiyim diyorum gidiyor. o var artık sadece yanımda.

Son 1 aydır benimle konuşan oğlanla beraber olduğunu öğreniyorum. Ben hastaneye düştüğüm günden beri... Üzgün mü üzgünmüş gibi mi yapıyor yoksa günah çıkaran bir putperest mi karar veremiyorum. Zaten umurumda olan şey bu da değil.

Oğlanın söylediklerini düşünüyorum ama kız arkadaşımın söyledikleriyle hiç bir alakaları yok. Tuvalete gitmem gerektiğini söylüyorum ve içeri giriyorum herkes suratıma bakıyor kız arkadaşım arkamda. kapının önünde bekleyeceğini söylüyor. Derken telefonuma mesaj geliyor. gibtir o oğlandan. Adını bile bilmiyorum telefonumu nasıl almış? bayıldıktan sonra neden yok oldu ?? bayılmadan önce söylediklerinin doğru olma ihtimali var mıydı ki varsa tüm hayatım değişebilirdi ? giberim mesajı açıyorum ben. Mesaja bastım...