o zamanlar 8.sınıfım sbs'ye hazırlanıyorum. dershanedeyiz o yaşlarda sevdiğim bir kız vardı bir de fırlama arkadaşım anıl. kendisi süzme bintir.
her okul sonrası olduğu gibi yine dershanedeyiz. teneffüste ben sınıfta dolanıyorum sevdiğim kızda anıl'ın ön sırada oturuyor.ben tahtaya "tık tık" diye hafiften vuruyorum. sonra aklıma bir fikir geldi. tahtaya güçlü bir yumruk atacaktım ve kızın dikkatini gürültüye çekecektim.ama sebepsiz yere vurmamak için Anıl'a seslendim."gel yumruk atalım tahtaya kimden daha çok ses çıkacak"dedim. haliyle o sırada kızın da dikkatini hafiften çektim. Anıl da bana "sen vur geliyorum"dedi.ben de kıza gosterecem diye allah'a sığındım tahtaya bir yumruk attım. elim gibildi ama olsun baya ses cıktı. sonra herkes Anıl'a bakıyor ve Anıl'ın agzından şu kelimeler döküldü "şimdi vurduğunla kal"dedi ve kısa bir sessizliğin ardından sevdiğim kız dahil herkes taşakvari gülüşler atmaya başladı sbs icin stresten çıkmayan o ağız dolusu kahkahaları kulaklarımı gibti, müdür geldi tahtaya attırdı, arkadaki kezbanlar twerk'e basladı ben de elimin gibilmişligiyle sınıftan çıktım.o an anladım olayın güçte degil zeka da olduğunu. klagib bozulmasın bu da boyle bir anımdır