saat yine sabah 5 olmuştu. uyuyacaktık. bana aldığı kitapla beraber uyuyacağını söyledi. ben de ona öyle yapmayı düşündüğümü söyledim. beyler çocukca ama aşkın kuralı bu be, cidden. aşk çocuksuluk dinlemez, 20 yaşına gelseniz de böyle işte. neyse, kitabımı yatağımın köşesinde ayrı bi yastığın üzerine koyacağımı söyledim, o da bana aynısını yapacağını söyledi. ardından iyi uykular dedi, ben de iyi uykular dedim. ve teşekkür ettiğini söyledi, hem de her şey için. Bense aynı şekilde ben de diyebildim fakat şu an onu bilmem de, ben ne kadar ona karşı kin tutuyor olsam ve bu daha ne kadar sürecek bilmiyor olsam da -ki onu affetmem neredeyse imkansız- yaşadığım o duygular için halen daha ona teşekkür ediyorum, onunsa bundan zerre haberi yok.

neyse beyler, benden bu gecelik de bu kadar. yarın yine devam ederim. okuyanlara teşekkürler.