memlekete gittim ben de.özlemişim bizimkileri doya doya sarıldım onlara. hallerini hatırlarını sordum, ilgilenmeye çalıştım. büyüdükçe ailemiz de yaşlanıyordu ve engelleyemiyorduk. durduramıyorduk zamanı. buradayken kıymetlerini bilmemiz gerekiyordu. henüz gitmeden.

arkadaşlarla takılmaya başladık. hikayemi anlattım bir gün rakı sofrasında adamlar damara bağladı jiletleyeceklerdi kendilerini. nazla tanıştırmamı istemişti herkes. getirecektim onu da,buradaki dostlarımla da tanıştıracaktım. nasıl olsa düğünümüzde tanışmayacaklar mıydı?

yazın sonuna gelirken iki aylık özlem bedenimi kör bir kurşun gibi vurup geçiyordu.her gün saatlerce telefonda konuşuyorduk da bitmiyordu be.okulların açılmasına bir aydan az süre kalmıştı. bizimkilerle vedalaşıp izmire gittim. annem açtı kapıyı. hoşgeldin oğlum dedi, elini öpmesine izin vermeden sarıldı.ne kadar güzel insanlardı böyle. arkadan 'naz dışarıda' dedi bey amca.

içeriye geçmiştik yine.o tüm kararların çıktığı ev içi temsili meclis salonunda, yani mutfak masasındaydık.