Beyler zamanında kapanmak üzere olan bir bakkal vardı. Bir arkadaşla beraber gece vakti elimizi demirden sokarak, kutularca dondurma araklamıştık o bakkaldan. Sahibi de şerefsizdi. Yaptığımız ne kadar yanlışta olsa bile o dondurmaları sonraki gün dağıttığımızda ki o çocukların sevincini hiç unutmam. Kutu kutu magnum yemişti veletler.