Bu sorular benim kafamı meşgul ededursun, basketbol turnuvaları için hazırlık başlamıştı. Koçumuz -beden öğretmenimiz- bize sıkı bir program vermişti. Her okul çıkışı 1 saat, hafta sonları 2 saat antrenman yapacaktık ama 1 hafta aralıklarla. Ben hangisi ile uğraşacaktım bilmiyorum. Ayşe ile mi, yoksa bu turnuvalar ile mi?

Herhalde Ayşe ile aramızda o diyalog geçmeseydi, kesinlikle turnuva derdim. Ki şimdi de turnuvayı seçmeliydim. Çünkü bu daha önemliydi. Ayşe de demişti bunu. Zaten buluşmuyorduk, ama kız yine de benimle daha az vakit geçirmelisin, turnuva daha önemli demişti. Bu kız beni gerçekten seviyordu. Ben de bu dediklerinin verdiği gazla turnuvaya daha da odaklandım.

Çok hırslıydım. Bu yüzden takım arkadaşlarım benimle takılıyorlardı. Bize de şans tanı diyorlardı.

Boş zamanlarımda ne yapacağımı düşündüm. Ayşe'yi üzmemek için boş zamanlarımı Ayşe ile geçirecektim. Zaten dünden razıydı. Hem bu sayede Ayşe'yi daha da iyi tanıyabilirdim. Kim bilir, belki fikirlerim değişirdi. Kader, bunu gösterecekti.