beyler faruk'un abisinin adı ahmet. ahmet abi benden 10 yaş büyük yani o aralar 26 yaşındaydı. ahmet abiden de bahsedeyim biraz. ahmet abi çok kafadır, kendisiyle de baya samimiyimdir. ben Galatasaraylıyım o da fenerli. sürekli laf sokardı ben de saygıdan cevap veremezdim. öyle öyle aramız iyiydi zaten, samimi olduk.
ahmet abi bizi aradı, dedi hadi gelin size kahve ısmarlayayım. iyi dedik bakalım gidelim. önce faruk hazırlandı sonra gittim ben pantolon geçirdim altıma bi tane. zaten durağa gitmek için bizim evin önünden geçmek gerekiyor, hemen çıktık, atladık dolmuşa gittik.
buraları geçiyorum beyler ahmet abi gayet normal davranıyordu o cana yakınlığı falan. çoğu kez keşke benim abim olsaydı demişimdir ahmet abi için, bu da o dediğim zamanlardan biriydi, ta ki geceye kadar...
neyse beyler saat 11 falan oldu dedik hadi dönelim. atladık tramvaya, ineceğimiz durakta inip 15 dk yürüme sonucu bizim eve vardık, tekrar şortumu giyip faruk gile gittik. zaten 1 dk bile sürmeyeceği için beklediler beni dışarda. hemen çıktık gidiyoruz. faruk gilin sitenin girişten sağa baktığınızda zeytinlik var beyler. ama ortada asfalt yol var, direk orası gözüküyor işte. ahmet abi bi anda sağına döndü ve yürümeye başladı. "ahmet abi nereye?" dedim, "bekleyin abim geliyorum" dedi. iyi tamam dedik bekleyelim, oturduk sitenin girişine bekliyoruz. bi anda ahmet abinin sesi geldi. -gayet normal bi sesle- bizi çağırıyordu, gittik. gitmez olaydık...