Oturmuş onları izliyordum gülümseyerek, bu şamata ister inanın ister inanmayın tam 3 saat sürdü, uzun zamandan beri bu kadar eğlenmemiştik, gözümüzden yaş gelmişti artık. Yavaşça kalktım, herkes susmuştu, bu kadar yeter dememe gerek bile yoktu onlara ; aslanlarım benim...

Bir hafta içerisinde yeni dürbünler ile nokta atışı yapmasını öğrenmişti herkes, ama özellikle seçtiğim 14 kişi üzerinde durmuştum ; onlar bir harikaydı.

Ertesi gün yaklaşık 20 kişilik terörist bir grubun geçeceği güzergah züerinde pusu atmamızı emreden bir mesaj gelmişti. işte beklediğimiz görev ; silah ve dürbünleri deneme fırsatımız olacaktı , telsizleri de merak ediyordum doğrusu, poşetlerini bile çıkarmamıştık çizilmesinler diye.

Pusuyu atacağımız yer kayalık ve korunaklıydı, ancak dağılmamız gerekiyordu ; daha ne isterdik ki ; yeni teçhizatlarımızın hepsini test etme şansımız vardı.

Aradan 6 saat geçmişti ki uzak gözetlemede bulunan nikoncudan kulaklarımı tırmalayan haber geldi telsizden , bunların ses ayarı da varmıi diye güldüm kıs kıs...

12 kişilik bir grup yaklaşık 4 km mesafede ve bize doğru geliyorlardı, daha doğrusu altımızdaki vadiden geçeceklerdi, tek geçiş yolu orasıydı, bulunduğumuz yere çıkmaları imkânsızdı.

Zaman geçmek bilmiyordu, herkes birbirine bir şeyler söylüyordu , kulaklık-mikrofonlu telsizler muhteşemdi, dışa ses yok denecek kadar az sızıyordu.

Nikoncu grubun 2000 metrede olduğunu söylediğimde seçtiğim 12 kişiye herkesin kendi belirlediği hedefi silahlarının dürbünlerinden takip etmesini söyledim. Grup 4000 metrede gözüktüğünde herkes görüş açısına göre hedefini seçmiş ve kulaklıklar sayesinde neredeyse konferans görüşme yapılmıştı. Hedefler 1530 metreye geldiklerinde atış pozisyonları alınacak ve aynı anda 1510 metrede atış yapılacaktı aynı anda.

Nefesler tutulmuştu, giderek yaklaşıyorlardı ; hazırdık.

1560

1550

1540

1530

1515

Hazırrrr ;

1510 ; Ateş

Çabucak diğer hedefleri kontrol ettim ayakta 2 kişi vardı, ikinci atışlarda onlarda yerdeydi, yatmaya fırsat bile bulamamışlardı.

Henüz kalkmıştım ki zafer naraları minik vadide yankılanmaya başlamıştı bile çoktan ; silahlar ve dürbünler mükemmeldi. Ama daha da mükemmel olan silahları kullananlardı.

Karakola döndük, raporumu ilettim hemen merkeze. Yerime oturmaya fırsat bile bulmadan Tugay Komutanı imzalı tebrik mesajı geldi, civar karakollardan da tebrik mesajları yağıyordu; değil bu kadarını 1 tebrik bile beklemiyordum. Ancak aynı anda 10 tek atış ile hedeflerin imha edildiği bir operasyon daha önce hiç duyulmamıştı.

O günden sonra telsiz çevrimlerinde Kartallar olarak anılır olduk .

O atışları yapan askerlerin tamamı uzman çavuş olarak askerde kaldı, bunlardan 2 tanesi astsubaylık sınavalrını kazandı, astsubay olanlardan biri ise göstermiş olduğu üstün başarılardan dolayı bir çok tavsiye ile girdiği subaylık imtihanını kazanarak Teğmen rütbesi ile göreve başladı. Son haber aldığımda Yüzbaşı olmuştu...