Uzun süredir karakola yapılacak baskın istihbaratları geliyordu, tedirgindik. Ne gecemiz, ne de gündüzümüz kalmıştı. Askerlerin bazıları teskere alacaktı ve ara boşuğa düşecektik, yenilerinin gelmesi zaman alacağından çok tehlikeli bir döneme girmek üzereydik.

Karakola yaklaşık 20 km mesafedeki geçit bölgesindeki vadide pusu atmaya karar verdik. Ağırlıklı keskin nişancılardan oluşacaktı pusu timi, diğer ağır silahlar da sanki karakol boşmuş hissi vererek, karakolun uzağındaki tepelere konuşlanacaktı.

10 kişilik keskin nişancıları tespit ettik, 5 mg3'ün tamdıbını yanımıza aldık, 3 de 80'lik havan ; yeterdi...

Gece yarısı yola çıktık, görüntü vermemeye özen gösteriyorduk, ertesi gece yarsını kuytu bir yerde bekledikten sonra yine hava karardıktan sonra yola devam ederek pusu bölgesine ulaştık. Hemen Mg3'ler ve havacılar yerini aldı. Sıra keskin nişancıları yerleştirmeye gelmişti. Kör nokta bırakmayacak şekilde yerleştirdim keskin nişancıları, yarıısnda gece görüş olduğunda, birer atlayacak yerleşmişlerdi.

Beklemeye başladık...

Tüm telsiz irtibatını kestiğimizden sadece çevirmdekileri duyabiliyor, hiç bir çevrime yanıt vermiyorduk. 3 ncü günün sonunda kulaklaıklar artık yara yapmaya başlamıştı kulaklarımıza...

6 ncı günde ise her şey hareketlenir olmuştu gece. Tilki uykusundaydık hepimiz, rüzgar biraz sert esse hemen gözlerimizi açıyorduk, uyumak ölüm demekti. Gözümü açtığımda üaerime doğru koşan karaltıları gördüğümde son nefesimi aldığımı hissettim. Kendime gelmem uzun sürmedi, ve gülmemek için kolumu ısırmaya başladım, kanıyordu kolumç Halisünasyonlar başlamıştı artık, ağaçlar insan gibi üzerime koşarken ürkmüştüm ; ilk değildi bu...

9 ncu günde çok tiz sesler duymaya başlamıştık, sesin kalitesinden karakola yakın bir bölgeden geldiği belli oluyordu seslerin. Hemen karakolun alarma geçmesi için morf alfabesi ile işaret verdim ;

Karakola baskın yakındı...

Beş saat sonra yine aynı şekilde cevap gelmişti. Karakola yapılan baskın teşebbüsü mevzilerin yerini değiştirdiğimizden atlatılmış, karşı tarafa ağır kayıplar verdirilmişti, şehit yok, ancak yaralımız çoktu karakolda. Yerimizi belli etmemek için ses çıkaramadığımızdan öylece beklemek zorunda kalmıştık karakola yapılan baskını. En az aynı kuvvetteki grubun bize doğru geldiği artık aşikardı, nefes bile almaz olmuştuk neredeyse...

Hava kararmaya yakındı, 10 ncü gündeydik.. Nikoncu yaklaşık 4 km de 16 kişilik bir grubun bulunduğumuz istikamete doğru geldiğini söyledi. Her keskin nişancıya bir numara vermiştim ve karşı grubun dizilişine göre, herkes kendi numarasına ve aynı anda atış yapacaktı belirlenen zamanda.

Aradan 2 saate yakın bir zaman geçmişti ki aramızdaki mesafe 2 km' ye düştü. Hazır olmalarını söyledim, 20 dk içerisinde atış yapılacaktı. 2 nci atış yapılmadan, vurulamayan hedeflerin kaçmalarını önlemek için havancılar ve Mg3 lerde konumlarını almış, keskin nişancıların atışları ile birlikte ortalığı cehenneme çevirmeye hazırlardı.

Mesafe 1500 m ye kadar düşmüştü, bekliyorduk, bekleyecektik...

Mesafe 850 metre iken herkese nişan almalarını söyledim.

Şimdi...

10 keskin nişancı da aynı anda ateş ettiğinden, namlulardan çıkan sayıyı kestirmeleri imkansızdı, hoş ; buna zamanalrı da olmamıştı. Kanasımın dürbününden baktığımda 10 kişiyi yerde hareketsiz gördüm, 1 dk içinde hedefi havan ve Mg3 lerin atışından toz bulutu kaplamıştı, neye uğradıklarını şaşırmışlardı hainler. Tek karışılk bile gelmemişti. Çember şeklinde hedefe doğru ilerleyerek ulaştığımızda gördüğümüz manzara (!) karşısında gurur duydum askerlerimle ; 16 leş , yarısı parçalanmış...

Öylece bıraktık onları, gece soğuk ve aç vahşi hayvanlar gerisini hallederdi...