Şuan 12.sınıftayım ve 7.sınıftan beri sevdiğim kız onu sevdiğimi bilmiyo beyler. Az sonra yazacaklarım lise 2 de yazdığım günlükten derlemedir...
Karakterker
Kerim: 12 yıllık kan kardeşim
Gamze: Aşık olduğum kız
Zenci: Öyle bi arkadaş
Ben: Ben

7. sınıfa yeni başlamıştık. Aslında ilk günlerden beri sınıfımızdaki Gamze isimli uykucu, çilli, tatlı koala gibi olan kız ilgimi çekmeye başlamıştı. Artık Gamzeye onu sevdiğimi söyleme vakti gelmişti. Önce Kerime söylemek için yanına gittim. Kerim zenciyle beraber oturuyordu. Tam Gamze olayını anlatacakken Zenci sözümü kesti ve Kerim bugün Gamzeye onu sevdiğini söyledi dedi. Böyle bi sıçış yoktur aq. O an hissettiklerimi anlatmak inanın bana çok zor. Sevgilisiyle gezerken maraş dondurmacısından fake yiyen gencin aynı anda ıslak banyo terliğine çorapla basması gibi bişey bu. Neyse çıkmaya başladılar falan ben hep sustum. Yeri geldi araları bozuldu ben düzelttim ayrıldılar birleştirdim ama her geçen gün Gamzeye olan aşkım daha da artıyordu. Yarıyıl tatilinde ayrıldılar. Kerim beni yanına çağırdı olayı anlattı. Omuz omuza verdik dertleştik. O ağladı ben ağladım. Omuz omuza ağlamıştık oysa ki. O kaybettiği için ağladı ben ise hiç kazanamadığım için. Gamzeyi unutmam gerekiyordu ve bu onunla aynı ortamda bulunurken mümkün değildi. Bende lisede şehir dışında bi okula gittim. Beni sigaraya başlatan kadını unutmak için birçok şey yaptım. Birçok pislik. Birçok kızla beraber oldum hatta aynı anda biçok kızla beraber oldum. Ancak hiçbirşey onu unutturmadı. Hiçbirşey acımı dindirmedi. Kısa bi süreliğine hafifletti. Bi nevi anestezi... Artık bu sırrı içimde tutamıyordum. Çok yıpranmıştım ve herşeyi anlatmak için Gamzeyi aradım. Önce afallamamak için güzel bi konuşma ayarladım. Pratikte çok kolaydı. Arayacak ve her şeyi teker teker anlatacaktım. Öyle de oldu. Önce çok şaşırdı. Bi süre cevap vermedi. Sonra hala seviyomusun peki dedi. Zaten Gamzeyi onu sevdiğimi söylemek için aramıştım. Ama o an bişey oldu. Hayatım boyunca kendime sayıp sövmeme neden olan bişey yaptım. Hayır dedim. Yaptığım onca şey boşunaydı. Vücudumun salgıladığı onca adrenalin... Artık sıçar pozisyonda takla atsam bile boşuna. Hala onu deliler gibi seviyorum ve sevicem. Lise ikide ondan ayrı kalmaya dayanamadım ve naklimi onun olduğu okula aldırdım. Artık onunla aramda bişey olması
imkansız. Ama hiç değilse artık onun yanında olurum. Üzüldüğünde başını koyacağı bi omuz olur yanında. Derdini, acılarını paylaşır benimle. Belki yanında olmam bi nebze olsun acılarını hafifletir. Belki bi kez daha gülmesini sağlarım. Belki tebessüm etmesini. Ben severim o bilmez. Ben ölürüm o görmez. Ama olsun. Gerçek aşkta bu değilmi zaten. Benim mutlu olmam önemli değil. O iyi olsun mutlu olsun yeter. Beni ancak onun mutlulugu mutlu eder..