Telefonlarımızın ışıklarını etrafa tutuyoruz. Kayalardan yapılan duvarlar ıslak ve nemli, yer desen toprağın üstüne kalaslar yerleştirilmişti. Karşımızda bir masa bir de sandalye vardı. Örümcek ağları, böcekler her yerdeydiler. Eski püskü masanın üstünde bir kama vardı. Işıkta parlamasından dolayı gümüş olduğunu anlamıştım birkaç eski tip kalem, mürekkep hokkası, kalın bir kitap ve bir yılan vardı. Yılan!
Ama Aygül beni şaşırtacak bir şey yaptı. Tamam önce çığlık attı ama kamayı aldığı gibi yılanın kafasına sapladı. Şok oldum anasını satayım. RIP YILAN. Üzgün surat ifadesi.
"Hassgibtir. Sen ne yaptın öyle"

"Zamanında Kung fu dersleri almıştım. Kılıç kullanma hobimi orada kazandım"
"Sen ciddi misin? Bu harika!" diye bağırdım
"Diğerlerine ne diyeceğiz?"
"Tabi ki hiç birşey"
"Nasıl? Ama onlara söylememiz lazım"
"Dur. Önce buranın" defteri elime aldım "sırrımı öğrenmeliyiz. Eğer şimdi söylersek işleri berbat ederler. Serpili biliyorsun... "
Sinsice gülümseyerek beşlik çaktık. Kafa dengi birisiydi.

Ellerimi karnım hizasında kenetlerdim. Koşarak geldi, bastı, sıçradı ve dışarı çıkmayı başardı.

Hani bende de bazı yetenekler vardır. Örneğin parkur koşmak gibi. Aslında gayet iyi gidiyordum ama kolum kırılınca bırakmak zorunda kaldım. Yukarıdan elini uzatmıştı,ama ben beni çekemeyeceğini söyledim. Biraz geri çekildim ve bir Assasins Creed, bir Haşhaşin bir Hassan Sabbah fedaisi edasıyla yukarı çıktım, zaten 3 metreydi.

Kamayı ona vermiştim. Hem kullanmasını biliyor, hem benim ilgimi çekmiyordu. Benim için önemli olan bu kitapta yazılanlardı. Kitapla beraber kalemleri ve hokkasınıda aldım. inanılmaz heyecanlıydım. Bu adam muhtemelen öyle şeyler yazmış olmalı kendisine yerin altonda sığınak yapmış. Gizli devlet sırrları mı? Cinayet mi? Paranormal olaylar mı?

Evet, aslında hepsi.