Sahibi cagirmasina ramen yanina bile yaklasmadan inleye inleye evine kostu. Tani biz de en guvenli yer dedigimiz cami avlusuna kosup olayi sindirma gayesine dustuk.

Ilk on dakika kimsenin agzini bicak acmamisti, biz zaten sehir bebesi oldugumuz icin gorduklerimizi anlayamiyorduk. Sonunda yusuf diye bi arkadas "beylet bu gece haram oldu dagilalim, sabah konusuruz" dedi. Herkes cok iyi bi fikir oldugunu dusunmus olacak ki sessiz sedasiz kalkti evlerinin yolunu tuttu. Ben; abim; sefer, kardesi arif; yusuf kardesi ergin; veysel; caner ve haldun komsuyduk ayni tarafa yurumeye basladik.

Sehir bebesi olamamiza ramen oyle muhallebi cocugu degildik ve ben dayanamayip ergine sordum "noluyor olum?" ergin abisine bakti; abisi caner haldun ve veysele bakti ve "dostum siz belki korkmazsiniz ama bunlar korkar hatta ben bile korkarim sabaha konusalim" dedi.

Ertesi sabah duyduklarimdan sonra benim icin kurtulus denebilecek koy cehennem vadisine donmustu: koyun tarihinden ziyade -ki nerden baksan 150 yillik tarihi vardi- karanlik tarihi daha genisti.

Gocmen koyu olan koyumuzde dedelerimiz topraklarindan kendi halklarinin buyulerini getirmisler ve buradaki insanlarin buyuleri ile harmanlayip cok saglam buyuculer/cindarlar olup cikmislardi. Getirdikleri buyuler şaman buyuleri burada ogrendikleri ise kara buyulermis ancak son 15 20 yildir kimse bu teranelere bulasmamis. Cunku cok fazla zarar gormusler ve bu defteri bir daha acilmamak uzere kapatmislar.

Bunun en basit ornegi sefer ve arifin anne-babasiymis: sefere: sefer oglu sefer diye hitap edilirdi, bunun sebebi de seferin annesinin babasi tarafindan buyu ile etkilenerek evlenmeye zorlamasiymis. Buyu oyle bir yan etki yapmis ki (buyulerde olan birseymis bunlar) baba seferin cocuklari ya hamilelikte ölmüş ya da yaşlarini doldurmadan ölmüşler, en sonunda bi hocaya gittiklerinde hoca baba sefere "zindik kariyi buyuyle baglarken dusunecektin bunu" deyip cozum yolunu soylemis. Buna gore dogacak olan