artık yeter

Öncelikle prim diyecek arkadaşlar lütfen okumasın okuyacaksa da bunu belli etmesinler. Biz ülkecek ölümü bekliyoruz. Evimizde, bazen dışarıda, tuvalette veya herhangi bir anımızda ölümü bekliyoruz. Neden mi? Bir kaç ufak tefek bin yüzünden.
Benim hayallerim var. Henüz çok büyük değilim. Anne olamadım, işim yok veya sevdiğim biri olmadı. Ben bir kere bile yaşayamadan ölmek istemiyorum. Hayatımı son anımı yaşar gibi geçirip o anki acıyla zaman geçirmekten, korkmaktan ve sürekli ailem hakkında aklıma düşen şeylere karşı dirençsiz olmaktan sıkıldım.
Bazı şeyler çok gücüme gidiyo. Ben bir kaç ufak tefek bin yüzünden (bunu söylemek istemezdim) hayatımı korkarak yaşamaktan, vaktimi acıyla geçirmekten sıkıldım. Şimdi ne olacak ben kendimi nasıl toparlarım, bu binler nasıl ülkemizden temizlenir bilemem ama acilen bir şeylerin değişmesi gerekiyor.
Bakın benim düşlerim var. Yazar olmak istiyorum. Ben bunu yapamadan ölmek istemiyorum. Benim sevdiğim insanlar var, onlardan kopmak istemiyorum. Ben insanım ve benim de dayanma gücüm bir yere kadar. Yazmak istedim. Çünkü insna bir süre sonra doluyor.
Bu binler sokakta kızlarımıza laf atıyorlar, 30 40 tane iblis yavruluyorlar, biji biji kü*ristan diye adeta ağlıyorlar. Hem de benim bayrağımın altında.