18ime gelene kadar ben de yaşadım bu durumu.. Lise yıllarımda boşanma noktasına gelmişlerdi hatta.. Peder evde, annem, kardeşim ve ben de dedemlerde kalıyorduk. Peder "boşanırsan seni yaşatmam" diyordu valideye.. Dayanamadım bir gün, telefonu ben aldım.. Ağzıma geleni saydım ve tehditlerine aynı şekilde, hatta misli ile karşılık verdim.. "Yarın sabah evden çıkarkan sürekli arkana bak, önce senden başlayıp tüm sülaleni gibicem senin" dedim... 1 hafta züt korkusu ile yaşadı.. Sonrasında özürler diledi, valide de affetti..

Üni'ye gideceğim ilk sene yine mevzu çıkarttı kavuşuk! Valideye sardı.. Girdik evin içinde birbirimize! Gırtlağına çöküp "seni burada gebertirim, gözümden de yaş akmaz!" diyince tekrar anladı, artık evde "Alfa" statüsünü kaybetmişti ve sadece yaşlı kurt konumuna gerilemişti... Bu bahsettiğim mevzunun üzerinden 15 sene geçti.. O günden beri zütü yemez evde valideye yürümeye..

özetle, karşısına dik ve kesin bir tavırla çıkarsan geri basar... işin artık "onun istediği gibi" olmadığını anlar.. Dik dur kardeşim! Validenin her daim önünde ol, arkasında değil! Pederin eli kalktığında tut bileğini, anneni sen arkana al, kolla!

doldum amk! yolda görsem kafa göz dalarım!