Yalnız olduğumu hissediyordum... Gidecek bir yerim yoktu. Arkadaşlarımla da görüşemez olmuştum son olaylardan sonra.
Terminalde geçen bir gecenin ardından gündüz aydınlığında eve doğru yol almaya başladım..
Tam apartmanın önüne geldim ki apartmanın önündeki kalabalığı gördüm.
Hepsi apartmana doğru bakıyorlardı , ben ise bir farklılık görmemiştim.
Benim gelmemle dağılmaya başladılar , bana ters ters bakıyorlardı.
O sırada muhabbetimin en çok olduğu kişi olan büfeci arkadaşın yanına gittim.
"Bu kalabalık neden bizim eve bakıyordu , ne oldu" dedim...
"Abi nasıl söylenir bilmem ama senin evin kapısına kızıl hac çizip damgalamışlar" dedi...
Bu Ankara'da bir protesto biçimidir... Mahalleli o evde zina , fuhuş yapıldığını düşünüyorsa o evi böyle damgalar.
Zamanında Alevi kardeşlerimizin de başı bu yüzden az ağrımamıştır...
Büfeci anlatmaya devam ediyordu
"Gece garip sesler geliyormuş... Başta kavga sesleri gelirken dün gece sanki evde zina yapılıyormuş sesleri duyulmuş abi , kusura bakma" dedi.
Bir şey söyleyemedim , kelimeler boğazımda düğümlenmişti... Bir yandan da bu sesleri başkaları da duyduğu için seviniyordum.En azından delirmemiştim.
Eve girip eşyalarımı topladım... Bavulumu alıp tam dışarı çıkacaktım ki telefonum çaldı.