Once kendimden bahsedeyim beyler ben 30 yaşinda bir panpanizim mağlum bayram atladim trene buyukleri ziyarete gidiyoruz. Bursaliyim bu arada bilen varsa bindim şehreküstünden kültürparkin orda metroya 20-25 yaşlarinda bi fakir fukara ustunde yirtik pirtik şeyler ve kucaginda çocuguyla bi suriyeli bindi ben hemen burdada dilenicek heralde yandik amina koyayim dedim ama öyle olmadi beyler oturdu bi köşeye çocuğuyla çocukta 5 yaşinda kucaginda uyuyor, kendisi sessiz sakin oturuyor yaklaştim yanina sordum savaş nasildi nasil kaçtiniz falan dediğini aktariyorum beyler tami tamina dedigini.

-Abi gördüğün bebeğimin ikizi öldü anneside vefat etti ablamla kaliyoruz burda. Bende eve bakmaya çalişiyorum. Şimdi Uludağ universitesi hastanesine gidiyorum bu evladimida kaybedemem abi dedi gözünden bi damla yaş süzüldü

Aynen bunu dedi beyler düşünsenize bi o bebeğine baktiğinda gelmiyomudur aklina hiç öbür ikizi, her sevdiginde o çocugu parçalanmiyomudur içi, titretmiyomudur vucudunu kalan tek evladini kaybetme korkusu, peki ya karisi çoçuklarinin annesi öksüz bir çoçuk nasil olmak bilirmisiniz beyler şahsen ben bilmiyorum annem 60 yaşinda şuan bişey olucak diye korkuyorum ya çocukluktan beri annesiz olmak, düşünemiyorum.

Bari bayram boyunca önyarginizdan vazgeçin. Onunda,çocuğununda bayramda mutlu olmasini çok görmeyin kendinize.En azindan bayramdayken.

-