Biraz daha oturduk yan yana, o anlattı geçmişini, ben anlattım, o anlattı düşüncelerini, ben anlattım..
işte kanka.. işte dost bir kız..
garip biriyim.. çok garip..

Küs olarak oturduğumuz o bankdan, elim omzunda olarak kalktık. Yurduna bıraktım, sarıldık, çektik kendimizi,

"kırdığın kıza görüşürüz de (:" dedi şımarmış bir şekilde.

"bir daha kırmıyacam o kızı, söyle ona, görüşürüz (:" dedim.

Gülümsüyordum.. onca zaman sonra içten gülümsüyordum. Var mıydı ötesi..? Teleri.. ve gülümsemek.. çok ayrı şeyler gibi gözükse de haketmişti, bu sefer batırmamıştı..

Sıra da Cansu vardı, ne hissediyor az çok anlayabiliyordum. Güzel kız ne yalan söyleyeyim, ne buluyorsa bende.. gerçi sevmiyor da olabilir. Her yakın davrandığımız karşı cinse aşık olacak değiliz ya..

ama.. bir şeyler hissettiğine inanıyordum, her ne kadar inanmak istemesem de beynim bu düşünceye zorluyordu beni.

Bu buluşmanın normal "kız-erkek arkadaş" buluşmalarından olmayacağı bariz ortadaydı..

Her şeyden habersizdim. bilmiyordum neler yaşayacağımı.. belki de iyiydi.. ya da, Sokrates'in dediği gibiydi..

"Hiçbir şey bilmediğimi de kesin olarak bilmiyorum.."