Şermin'e bakıp "Neden lavaboya bakıyorsun ?" diye sordum.
"Bilmiyorum , orada birileri var... " dedi.
"Nasıl yani lavaboda mı ?" diye sordum...
Aynaya bakarken kendisinin kendisine seslendiğini söyledi...
"Aynadaki ben , gerçekteki bene seslendi... Ben ilk kez böyle bir şey yaşıyorum Rüzgar." dedi...
Çok yorgun olduğunu , yorucu bir gün geçirdiğimizi söyledim.O dönem böyle şeylere inanmıyordum ve eşim de çok normal davranışlar sergilemiyordu.O yüzden çok üstünde durmadım.
Şermin bu gece salonda uyumamızı teklif etti... Kırmadım , korkularının üstüne gitmesini yıllar önce söylemiştim ve bu konudan büyük kavgalar etmiştik.
Kendisini rahat hissetmesi için göz yumdum.
Salona inerken konağın kapısının önünde 1-2 kişinin olduğunu gördüm... Şermin merdivenlerden inmişti alt kattan "Ne oldu ?" diye seslendi.
"Köpeğe yem vermeliyim." gibisinden bir yalan söyleyip bahçeye doğru yöneldim... Kapıyı boyayanların bunlar olduğunu düşünüyordum çünkü.
Şermin salona yatağı kurarken ben kapı önüne çıktım. Kimse yoktu... Garip olan kısım ise az önce yanan sokak lambasının ben inince sönmüş olmasıydı , sanki birileri bir şekilde etrafa göz atmamı istemiyor gibiydi.
Köpeğe baktım , huysuz gözükmüyordu.Çevrede yabancı birileri varmış gibi davranmamıştı.
Kapıları iyice kitleyip üst kata çıktım... Şermin ayaktaydı.
"Yatak odası... " dedi.
"Birisi benim sesimle bana sesleniyor... "