Beyler olay ben 7-8 yaşındayken gerçekleşti. O zamandan başlamışım binliğe. Neyse o aralar sakarya/serdivan'da her 6-8 bloktan ve her blokta 4 dairesi bulunan bir sitede oturuyorduk. Küçükkende fırlamaydım zaten. O meşin top vardı bir aralar onun yüzünden kaleci yetişmemişti ülkede. Ben o topa karşı kaleci olurdum (anam ağlardı hergün) sünnetliyken de oynamıştım.

Benim yağız adlı bir arkadaşım vardı. Çok yakındık. Aynı blokta kalıyorduk. Ben alt katta sağ dairede o ise bizim çapraz üstümüzdeydi. Bizim karşı dairedeki komşumuzla ise pek muhabbetimiz yoktu açıkçası birazda korkardım.

Günlerden birgün benim oyuncak el bombam vardı. Almanya'dan akrabalar asker oyuncakları hediye etmişti bana. Bir gün bombayı yağızın evinde unutmuştum. Balkona çıkıp yağıza sedlenip "balkondan sen bana at ben sana atim" dedim. O bana attı. Bende kendimi çok güçlü zannederdim. Bir salladım bombayı karşı komşunun balkonuna gitti. Aramızda kısa bir gülüşmeden sonra almamız gerektiğini karar verdik ama dediğim gibi korkuyordum. Annem beni yemeğe çağırdı yağıza yemekten sonra alırım dedim fakat yemekten sonra unuttum gitti.

Neyse geceleyin saati tam olarak bilmiyorum ama 10-11 gibiydi herhalde heryer karanlık. Babam beni kucaklamış dışarı çıkarıyordu. Uyku arasında babama,
(U: ben B: babam)
U: baba noluyo ya?
B: oğlum merak etme yok bişey.
U: bu ışıklar ne baba polis mi geldi?
B: he oğlum! komşunun balkonunda el bombası bulmuşlar merak etme polis halledecek.

Tabi bişey diyemedim. Hapse atarlar diye korkuyordum. Komşunun karısı balkonda görmüş korkmuş hemen polisi aramış. Tam sayamadım ama 2-3 polis arabası gelmişti herhalde. Etraf kırmızı-mavi ışıklar ile doluydu. Gerisini hatırlamıyorum.

5-6 sene sonra babama olayı hatırlatıp herşeyi itiraf ettim. Ulan gerizekalı dedi. Komşunun yüreği zütünde atmıştı diyip güldü az sonra beni odama yolladı.

Edit: beyler otobüste yoldayım telden yazıyorum. Resim koyamadım. imla hataları varsa kusura bakmayın