Hafifçe tuttuğum eliyle o da karşılık verdi, sıkı sıkı tuttu elimi, yaklaştı iyi göğsüme.. nefesini hissediyordum, çok yakındık, kalbim duracak gibiydi.. o hayran olduğum gülümsemesini yerleştirdi yanaklarına,

"biliyorum bitanem" dedi, yanakları kızardı.. utandı yine.. elini çekti, bir şey demeden gülümseye gülümseye gitti binaya..

bakamadı arkasına, çok utanmıştı, çok yakındı bana o an, ileriye gitmişti belki de.. öyle düşünüyor olabilirdi.. gitti.. arkasında, sebepsizce yüzünde sırıtma olan adamı bir kez daha heyecanlandırarak..

Her gece düşüncelere dalıyordum.. Hazal sever mi beni? Teleri, biricik sevdiğine kavuşur mu? olursak nasıl hissederim? kanatlanmaya başlamıştı umutlarım.. klasizm'in etkisinde bir hayalperest olmaya başlamıştım bile.. nasıl mı..?

Bir gün.. bir gün Hazal'ın gözlerime bakarak, "seni seviyorum" demesi gibi.. fazla şey mi istiyordum, ya da hayal ediyordum..? bilmiyorum.. bildiğim tek şey ise,

Hazal'ı her şey pahasına deliler gibi seviyor oluşum..

Neyse,

eve geçtim.. akşama doğru Fatih'te geldi, sevinçli olmam sebebiyle biraz onla uğraştım, geldi salona,

"oo Fatih bey hoşgeldiniz, tampon sağlam mı?" dedim gülerek.

"gibtir len puşt, benim tampon sağlam da sen sağlam mısın onu söyle?"

Güldüm, daha doğrusu gülümsemeyle karışık bir gülmeydi bu, inek Şaban'ın deyimiyle "eevet, hıh hıh" tarzı..

yine saçmalıyorsun Teleri, kendine gel..