Yaşamak artık rutin ve prosedür bir işlem gibi
yaşanması gereken bir gün
gidilmesi gereken yerler ve
yapılması gereken işler var
nokta virgül gibimde değil shift+enter var
peki bumu yaşanması gerek hayat ev iş ev
git gide soyutlama başladım kendimi
bunu yapan benmiyim yoksa çevremi
çünkü telefonu kullanmayı bırakalı cok oldu
çevremdeki insanlar azaldı
insanlarla iletişimimi azalttım
yaşadığım evdeki insanlarla gereksiz diyalogdan kaçınmaya başladım
kazandıgım parayı ne yapcagımı bilmeyecek durumdayım
sanırım tek ciddi giderim sigara
karşı cins ilgimi çekmiyor
içimde duygusuz bir kalp
yüzümde gülücükler
ve yaşayıp gidiyoruz
güvendiğim insanlar teker teker hayatımdan cıktılar
tabi bunun benimle bir ilgisi yoktu
yapılması gereken planlar ve projeler var
sonuçta şehir değiştirmeleri benle alakalı bır durum değil
üzgünde değilim
işin kötü tarafı nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyorum
gerçekten de insanın elinden sahip oldugu tek şeyi almak
bütün hayatını bitiriyormuş
kimsenin umudunu kırma belkide sahip olduğu tek şey odur
bu lafı ilk okudugumda benim için bi anlam ifade etmemişti
sanırım yaşadıkça etmeye başlıyormus
konu ne aşk ne para ne de başka bişey
eksilen ruh
fakat bu ruhla bile herşeyi yapabilirim
içimde nefretten ziyade hayalkırıklıgı var ve
bunu diğer insanların yüzüne bakınca cok rahat anlayabiliyorum
çünkü herkes icin farklı bir anlam ifade ediyorsun
peki ben kendim için ne anlam ifade ediyorum
yine kafamda deli sorular