Yaklaşık 3 saat geçmişti;Yaşar, Alper ve ben masada oturmuş sohbet ediyor
o arada çayları yudumluyorduk.
Telsizci hızlı adımlarla geldi;
-"komutanım acil telsiz başına gelin"
-"Dinlemedeyiz?"
-"Malazgirt 1071 konuşuyor;çatışmadan çıktık geliyoruz;4 şehidimiz var!!!"

herkes dondu kaldı;1-2 dk cevap veremedim;
-"A-a-a-nlaşılmadı?"
-"Malazgirt 1071 timi çatışmaya girdi;4 şehidimiz var komutanım"
ağlıyordu hatta ki asker;
-"Yavrum Emre Teğmen nerede?"
-"Yaralandı komutanım;çatışmadan zor bela geri çekildik geliyoruz"
-"Takip edilme durumu var mı?"
-"imkansız komutanım;geri çekilirken izimizi kaybettirdik"
-"Konumunuz neresi?"
-"Bilmiyorum komutanım yaklaşık 45 dk ya orada oluruz"
-"Anlaşıldı"

Hemen ayağa kalkıp kendi ve Yaşar teğmenin timini aldım;
gelecek olan grubu yolda karşılayacak, yaralıları ve şehitleri taşıyacak
aynı zamanda güvenliklerini sağlayacaktık.

Yaklaşık 20 dakika durmadan koşuyorduk;hiç bir şey göremiyordum derken;
-"komutanım oradalar"diye birisi arkadan bağırdı
Sağ tarafıma;ağaçların sıklaştığı yerden bir grup geliyordu
hemen oraya doğru koşmak yerine ilk önce bizlerden mi yoksa pusu mu?
tedbiriyle mevzi aldırtıp, görüş alanına yaklaşmalarını bekledim.

-"Komutanım biziz!"
-"Aslanım geri kalanlar nerede?"
-"Ormanda bekliyorlar"
-"Beyler hadi gidip alalım"

Ormana girip vardığımızda gördüğüm görüntü benim kalbimi
çok acıttı;yerde yatan 7 ye yakın silah arkadaşımız, onları öyle görmek!

hemen kucaklayıp güvenli bölgeye doğru gitmeye başladık.
Emre Teğmen'i ben aldım omuzlarıma ve daha önce hiç koşmadığım kadar
koşmaya çalıştım;o arada Allah'a dua ettim Emre'yi sevdiklerine bağışlaması için!