14.08.2016-Öğlen

Kapıyı ses çıkarmadan açıp dayımın odasına doğru ilerledik. Sağ taraftaki kısa boylu zombiyi ben alıcaktım sol taraftaki kalıplıyı da Alperen alıcaktı. Ortadakini ise geri çekilip ikimiz bir anda vurup indirecektik. Yavaşça sağ taraftakine yaklaşıp bıçağı hemen kafasına sapladım. Alperen de aynısını yapmıştı. Geriye doğru adımlar atıyorduk Alperense işaretimi bekliyordu.Bir anda kendimi yerde buldum takılıp düşmüştüm hay dıbına koyim dedim kendi kendime. Zombiyse fırsatı kullanarak üstüme çıkmıştı boynumu ısırmaya çalışıyordu paniklemiştim,tek elimle boynundan tutup diğer elimle de kafasına yumruk atıyordum fakat işe yaramıyordu.Ben seri yumruklar atarken yüzüm bir anda kan oldu Alperen bıçağı kafasına geçirmiş beni o koduğumun zombisinden kurtarmıştı. Ayağa kalkıp beni öldürmeye çalışan şeye bakındım. Başka şeyleri düşünmeye başladım gözlerim zombinin diri göğüslerine takılmıştı. Kendi kendime "ulan diri olsa bunu ne giberim" diyordum. Alperense sırtıma vuruyordu kendime geldim.

"Ne vuruyosun ulan?"
"Abi sen nelere daldın öyle hadi şu odaya bakalım"
"E hadi o zaman"

Aramızda bu diyalog geçtikten sonra odanın tahta kapısını açtık. Mete dayım köşeye çökmüş kollarıyla yüzünü kapatıyordu. Yanına gidip dürttüm ses seda yoktu."Dayı" diye seslendikten sonra öncekine göre daha sert bir şekilde dürttüm dayımı. Kollarını yüzünden çekmiş sersemlemiş gözleriyle etrafı süzüyordu. Alpereni görünce ayağa kalkmaya çalıştı fakat güçsüz kalmıştı."Hadi dayım gel" diyip bir kolunun altına Alperen diğer kolunun altına da ben girdim.