gözümü açtığımda hala karın içinde saplıydım. yaşadığım için mutlu sayılırım. ama o da ne amk açılan yara temizlenmiş ve dikilmiş. belli ki biri yardım etmiş ama kim. bunun şuan bi önemi yoktu denk gelirsem o kişiye minnetimi iletirim. beni aldığı yere geri bırakmış ya da burda yardım etmiş. etraftaki kan kıpkırmızı alev gibiydi çok kan kaybetmiştim hala kendime gelemedim. ayağa kalkıcak halim yoktu karda sürünerek yola çıktım ve yolun kenarında beklemeye koyuldum. yaklaşık 15 tane araba geçti ama huur çocuklarının biri de durup yardım etmedi. sonradan aklıma geldi telefonla bi taksi çağırdım ve eve geçtim. eve geldiğimde ortalık hala darmadumandı. yerdeki 2 leşten kurtulmam lazımdı olaylar ne zaman bu kadar taka sardı sanırım anlatmam lazım