Ben memlekette 1 yıl daha kalacaktım.. Ama bu 1 yıl o kadar taktan geçti ki.. Anlatamam lan.. Sınav stresi bir yandan Eda nın benden uzak olması bir yandan , geçim kaygısı bir yandan , gelecek kaygısı bir yandan, yoğun ders çalışma temposu bir yandan hayat resmen benimle oyun oynuyordu... Ve bu arada Eda da bir değişim başlamıştı.. Benim akıllı telefonun olmadığı için arkadaşın telefonundan insagrdıbına girip Eda ya bakıyordum.. Kız gece klübü falan bayağı istanbul ortdıbına ayak uydurmuştu... Bu okadar canımı yakıyordu ki.. Neyse ben bu 1 yıl boyunca günde minimum 9 saat ders çalışma temposu ile çalışıyordum.. Çünkü bu sene benim için ölüm kalım senesiydi ... Çok kötüydü lan .. Bu sınav sürecinde kilo kaybetmeye başladım.. Ve her gece Odanın duvarlarını yumrukluyordum... Çünkü üzerime geliyorlardı.. Bir gün cebimdeki 10 TL ye it öldüren şarabı aldım ve hayata, Eda'ya, bu düzene , herşeyin bana yüklediği yüke isyan edercesine ağlaya ağlaya içtim...