Arkadaşlar ben son 1 yıla kadar ipe sapa gelmez , amsız ama amcık kafalı , bir baltaya sap , pirinç pilavına şap olamayacak biriydim.(sanırım hala öyleyim).
ilkokul , lise yıllarımda ne taktir ne teşekkür getirir , her daim halı arkaplanlı dayak yerdim.
bu durum liseden mezun olana kadar sürdü. üniversite sınavına girerken , yeter artık biyer gelsin gideyim derken hiçbir yeri kazanamadım.
bu sefer kimseden dayak yemedim. evet buyumustum kasli ve adonisliydim belki kimse beni dovemezdi ondan mi bilmiyorum.(babam , annem vurmak istese elimi kaldiramam o ayri).
babam , artık git is bul dedi. babama yalvardim baba bana bir yil daha bak , egitimin degerini anladim bu yil calisip sinavi kazanacagim.
bunlari soylerken o kadar icten ve inanarak soyledim ki babam inandi , ben bile inandim ve calisma azmi ile doldum o andan 19 yildan beri babamla ilk defa ayni duyguyu ayni anda yasadik. GUVENMEK ve INANMAK(sanirim dayak yememenin yan etkisi).
beyler ne dersane ne özel ders , it gibi calistim, evden cikmadim cevremde hic arkadasim kalmadi.
sevgilimden ayrildim , sigarayi biraktim. bana ders anlaminda yardim eden tek kisi Tolga adinda matematik ogretmeni , kendisi idealist onunla bir arkadadim araciligiyla tanistim.
para almadi beni oglu gibi sevdi ve ogretti.
o sene inanir misiniz tıp tutturamadigim uzuldum.
babama yine gecen yilki gibi inanan gozlerle
baba 4 yili 1 yila sigdiramadim , dis hekimi olacagima tip okuyayim cerrah olayim dedim
bir yil daha musade dedim. babam gecen yila gore daha guvenle arkamda durdu.
bir yil daha kaldim. tolga hoca basarimdan etkilenmis ogretmen arkadaslarindan bana yardimci olmalarini istemisti.
hersey cok guzeldi ygs den 3 haneli siralama tutturmustum onum acikti cok mutluyduk.
ama bir terslik vardi hersey okadar guzeldi ki firtina oncesi sessizlik gibiydi.