Sinirleniyosun. Dışarı vuramıyosun bu siniri. Sonra sinir birikiyor. Daha basit şeylere bile sinirleniyosun. Sonra dışarı vurmamak için gayret ediyorsun. Artık sinirlisin ve kimse bilmiyor. Herkes seni sakin, mutlu sanıyor. Ağlamak yok. Bağırmak yok. Kavga etmek yok. Bir süre sonra zerre önemsiz birinin sıradan yanlış bir hareketi bile içini mahvediyor. Hayat ya bu, cidden canını sıkan olaylar oluyor ve hepten hayattan soğutuyor seni. Çok radikal kararlar alasın geliyor. O kadar içinde yaşıyorsun ki kendini, o kararlar bile içinde kalıyor. Milletle iken süper eğleniyorsun. Gece oluyor yalnız kalıyorsun, o zaman herşeyi en ufak ayrıntısına kadar yaşıyorsun. Derdini anlatmak istiyorsun. "Şimdi anlamayacaklar, boş ver diyecekler" deyip anlatmıyorsun. Kendi kendine yaşıyorsun...