1920 lere kadar Pireneler (Fransa da bir yer) de bazı köylülerin halkı çift sorununu kökünden çözüyordu. "evlilikler gecesi" denilen bir gece vardı. o gece, on altı yaşındaki delikanlılar ve genç kızlar bir araya getiriliyordu. kızların sayısının erkeklerin sayısı kadar olması için önlem alıyorlardı. dağın yamacında, açık havada büyük bir şenlik yapılırdı. bütün köylüler bol bol yiyip içiyorlardı.

Belli bir saatte, kızlar çok önceden giderler, koşup korulukta saklanırlardı. saklambaç oynuyormuş gibi, oğlanlar da onları yakalamaya giderlerdi. bir kızı ilk keşfeden onu sahiplenirdi. doğal olarak en arananlar en güzelleriydi. kendilerini saklandıkları yerde bulanları reddetme hakları yoktu. onları ilk keşfedenin ille de en yakışıklı olması gerekmiyordu. en hızlı, en gözlemci, en kurnaz olanların şansı daha fazlaydı. ötekiler daha az albenili kızlarla yetinmek zorundaydılar, çünkü hiçbir oğlanın kızsız köye dönmesine izin verilmezdi. daha ağır ya da daha beceriksiz biri çirkin bir kızı ele geçirmeye karar vermez de eli boş dönerse kasabadan kovulurdu.

Ertesi gün düğünler yapılır ve herkes evlenmiş olurdu.