Ben sıradan sizin gibi bi insan değilim beyler yani artık değilim. Çünkü dünyanın en mutsuz ve çaresiz insanıyım gibi bir histeyim. Olaya gelecek olursak; kız arkadaşım vardı geçinemedigimiz için ayrılmıştık ama pek koymadı asıl olay daha sonra yaşandı. Aradan 20 gün kadar geçmişti bi anda ve öyle birşey oluyodu ki bana ayrıldıktan sonra hiç koymadığı halde ilerleyen günlerde aşırı derecede özlem vardı bende elim telefona gidip gidip duruyordu ama son anda kapatiyodum mesajı atmadan. Ben ısrarla bana dönmesini bekledim bekledim bekledim yazmadı atmadı o mesajı en sonunda ben attım gitti mesaj gittiği an telefonu koltuğa firlatmam bir oldu dedim gibiyim böyle işi şaka maka attık amk dedim yapacak bisey yoktu artık gitti mesaj. Soğuk cevaplar verdi başlarda daha sonra ilerleyen mesajlarda durumu duzelttim ve birkaç gün sonrasında hemen hemen eski günlerdeki gibi konuşuyorduk hiçbir fark yoktu bana eskisi gibi çok sıcak davraniyodu. Kısacası umut verdi amk kahpesi ben birkac gün sonra yeniden başlamaya hazır olduğumu söyledim aynı hataları yapmadan herşeyin farkında olarak... Bana dediği şey ise benim şu an bi sevgilim var neyden bahsediyorsun sen oldu. Beynimden vuruldum amk. Dedim "lan 20 gün geçti hemen bulmussun birini hadi bunu gectim ayrıldık sonuçta buna hakkın var ama amk ben sana geri dönmek için mesaj attigim an bana niye soylemiyon benim artık sevgilim var diye" dedim. Bana dedi ki senin arkadaş kalmak için döndüğünü sandim dedi. Savunmaya bak amk. Ben şu an bunun üzerine ona mesaj atmak yerine olayı buraya yazdım dostlar zaten ona daha ne söylenebilir ki kısacası ben kaybetmiş biriyim hemde fazlasıyla duygularim gibildi ne diyim ki şu an ağlayarak yazıyorum yalan değil erkekliğe tak sürdürmeyecem diye soylemeyecek değilim ağlıyorum ama kız için değil sadece utançtan neyden utandigimi da bilmiyorum su an hiçbirşey bilmiyorum iyi akşamlar dostlar derdime ortak oldunuz sağolun