Beyler bu anlatacağım olay 13 sene önce yani 7 yaşımda iken oldu fakat şimdi sözlüğe yazma fırsatı buldum ben şehir merkezinden uzak minik bi yerleşim kasabası tarzında bir yerde yaşıyorum o zamanlar yaşım 7 tabi bizim evden 4 yan evde bi kız oturuyodu ismi leyla neyse bu leylaya aşık değildim gerçi o zaman aşk nedir onuda bilmiyodum sadece karşı karşıya geldiğimizde kalbim küt küt atıyor dilim tutuluyordu herneyse bigün sokakta 9 taş oynuyorduk leylada arkadaşlarıyla oturuyordu ben gittim yanına naber felan muhabbeti kurmaya başladım ki o zamanlar büyük sorun olan abisi geldi leylayı eve yolladı ben beni kenara çekti başladı sen kim oluyosunda kardeşimle konuşuyosun lan bebe felan diye bana 4 5 tane tokat salladı canımda acımıştı baya ağlayarak eve gittim 2 gün dışarı çıkmadım ne yapıp edip o kızın abisinden intikamımı almalıydım 2. günün sonunda yürek yedim ve abisinin yanına gittim sen bana 2 gün önce tokat atmıştım diyerek bunun karnına vurmaya başladım sonra ne mi oldu sağlam bi dayak yiyip ağlayarak eve gittim sorun şu ki leylada dışardaydı 1 2 hafta sonra babamın iş nedeniyle şehir merkezine yakın bi yere taşındık ama aklım hep leyladaydı çok kız geldi geçti ama leylayı hiç unutamıyordum hep aklımdaydı benim yaşım 16 olmuştu artık karar vermiştim eski evimize gidip leylayı görücektim çünkü içim içimi yiyordu çocukluk aşkı bambaşkaydı çünkü atladım kasaba otobüsüne yaklaşık 1.5 saat sonra indim oralar çok değişmişti tabi eski halden eser yoktu bizim sokağa girdim biraz dolaştıktan sonra 1-2 çocukluk arkadaşımla sohbet ettim laf arasında çaktırmadan leylayı sordum arkadaşlarım burda deyince sanki yüreğimi su serpilmişti hayatımda en mutlu olduğum andı benim leylayı görmem lazımdı fakat abisi beni küçüklüğümde leylanın gözü önünde döven abisi... hıncım hala bitmiş değildi biraz daha yürüdükten sonra leylaların evin önünden geçerken (o zamanlar evler 1 katlı ve bahçeli idi eski oturduğumuz yerlerde) abisi ile göz göze geldi leylada ordaydı fakat bakma fırsatım bile olmadı abisi tekerlekli sandalyede oturuyordu bi yandan üzülmüştüm bi yandanda hak ettiğini düşünmüştüm hemen uzaklaştım ve çocukluk arkadaşlarımın yanına gittim abisine ne olduğunu sorunca atın altına top kaçmış onu almak isterken 2 bacağınıda tepip yürüyemiycek derecede sakat bırakmış içimde ne kadar kin ve nefret olsada gidip geçmiş olsun demek geldi içimden o akşam eski arkadaşım sonerlerde kalıcaktım sonerin annesi felanda tanır beni sabah 5 te kalktım ve kapının önünde oturdum abisi tekerlekli sandalyede olduğu için dışarı çıkan leyla olucaktı ve tahmin ettiğim gibi saat dilimini net veremem ama baya bi süre sonra 3 saat kadar leyla geçti hemen yanına gittim ben (terastan) beni tanıdın mı dediğimde gözlerinin içi güler şekilde baktı ve evet tanıdım dedi sadece bu kadardı devdıbını getiremedim sanki kalbim sıkıştı dilim tutulmuştu görüşürüz bile demeden ayrıldım ordan 5 6 dakika sonra elinde ekmek ve bi poşetle bana doğru geldiğini gördüm beni kahvaltıya çağırıyordu eski bi yer olduğu için herkes tanıyordu zaten birbirini bende fırsat bu diyerek kabul ettim gittim annesi babasıyla görüştüm sonra abisinin yanına gittiğimde beni tutup eğdi ve sen ne arıyorsun burda ne yüzle geliyorsun sana attığım dayaklar yetmedimi dedi tam o an suratının ortasına vurmak istedim ama yapamazdım o durumda birine yapamazdım sonra ben sadece geçmiş olsun demek istedim dedim istemiyceksin dedi sesimi çıkartmadım kahvaltıdada bişey yemeden teşekkür edip kalktım sonra ben tam çıkıyodum ki leyla seslendi o sesi bile kalbimi durdurmak için yeterliydi bekle benide sen unutmuşsundur ben gezdiririm dedi arkamı döndüğümde abisinin o bakışı sanki ateş çıkıyordu gözlerinden ama bişey diyemedi babasının yanında sonra az aşşağa inip dereye gittik leylayla derede bi ağaç altına oturduk eskilerden sohbet etmeye başladık laf arasında ben senden eskiden çok hoşlanıyordum dedim bende dedi sanki kalbim durucak gibi sızlıyordu peki ya şimdi dedi hislerim değişmese buraya kadar gelirmiydim sanıyorsun dediğimde yanağımdan öptü o zaman sevgiliyiz dedi el ele tutuşup derede yüzen ördekleri izledik o an zaman kavramı yoktu benim için ben eski evimin anahtarını yanıma almıştım kararlıydım gerekirse leylanın o yüzünü görmek için liseyi bile bırakırdım girdik leyla ile beraber evi temizledik oturulucak hale geldi ve çıktık beraber bu abiside mahallede sandalyeyle geziyormuş bizim evden çıktığımızı görünce ağzının çıktığı kadar bağırmaya başladı ben yanına gidip sandığın gibi değil derken oturduğu yerden hayalarıma yumruğu atması bir oldu çok sinirlenmiştim dahada sinirlenmiştim eve gittim babamla konuştum liseyi bırakıcağımı söyledim karşı çıktılar eğer bırakıp gidersen birdaha gelme dediler felan geri kafalılık tabi insan sevdine seviyor bende çıktım kapıyı aldım kıyafetlerimi gittim eski evimize yerleştirdim ki gördüğüm manzara karşısında bayılıp kalabilirdim leylanın babasının bana attığı bakışı unutamam asla bavullarını yerleştirip eski kasa şahine bindiler ve gittiler beynimden aşşağı kaynar sular dökülmüştü hemen sonerin yanına gittim ve nolduğunu söyledim abisi ailesine bizim evde yapmadığımız şeyleri yaptık diyerek kandırmış babasıda Tekirdağ\' a taşınmaya karar vermiş ve hemen leylaya konuşma sözü bile vermeden Tekirdağa gitmişler ben ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ailemden sırf leyla için ayrılmıştım abisi yapmıştı yapıcağını yine sonra eve döndüm babam eve almadı bende nenenim yanına gittim nenemde şehir içinde otururdu okuluma devam ettim şuan üniversitemi okuyorum leylayı unuttumu derseniz hayır unutmadım o kadar çok kız geldi geçti ama leylayı unutamıyorum o günden sonra o mahalleye hiç uğramadım ilk aşkım çocukluk aşkım göz nurum leylam hiç unutamadım leylamı...