duyunca bi hoş olduğum su. hoş olduğum derken içim gıdıklanmıyor, inceden irite oluyorum.
bi arkadaşım vardı kulakları çınlasın -ya da am suyu konuşulurken çınlamasın- takmıştı bu cümleye. her lafının sonuna dıbını suyunu içtiğimin derdi. bir dedi, iki dedi çektim kenara konuştum. dedim bak bunlar sana yakışmıyor. bu cümleyi kurma lütfen dedim. çaktım iki tane ağzına, ağzı bi tarafa burnu bi tarafa. kan revan içinde ağladı gitti. bir daha demedi ama. o oldu.
siz de çok cümle içinde kullanmayın bu suyu. illa müptelaları vardır bu suyun ama çok çirkin bi terim be abicim. ıssız mahallerde müptelası olun, ulu orta sevginizi belli etmeyin.
pis duruyor.
neymiş?
dıbını suyunu içtiğim demek yokmuş.