Sonra abi..

O senenin yazından o günü hatırlıyorum birde şimdi anlatacağım hikayeyi hatırlıyorum.. Yazlıktayız baba.. Annem ben falan, alt katta teyzem eniştem Volkan abim Gökhan abim falan her zamanki gibi tatlı bir tatil yapıyoruz.. Tekne sahibiyiz aynı zamanda, her akşam balığa çıkıyoruz 3er 5er bira içiyoruz tuttuğumuz balıkları dönüşte martılara atıyoruz keyif yapıyoruz öyle.. Yine öyle günün akşamında, teyzem epey rahatsızlandı.. Apar topar Silivri Kolan Hastanesi'ne zütürdük.. Teyzem rahim kanseriydi, rahmini aldırdı.. Her neyse baba..

Gittik hastaneye hep birlikte, hiiç beklemediğimiz hiç bilmediğimiz bir sonuç aldık.. Bu seferde kolon kanseri olmuş ve hiç farkında olmadan bütün vücuda yayılmış dedi.. Çöktüm aga.. Hani o babamın cibiliyetimi gibtiği sırada kaçtığım teyzem var ya.. Dert ortağım, o kadın işte.. Hani beni Lamer'e zütürüpte pistin ortasında amuda kalktığım var ya.. Teyzem o işte.. Yoldaşım dıbına koyim.. Kadın yattı hastaneye bırakmadılar o gece bizi.. Yattığı günden itibaren günden güne gitti kadın.. O dağ gibi yürüyen, adım attığı yeri sallayan koskoca Bahriye teyzem.. Yatakta görün, bi deri bi kemik kaldı.. Hastalandıktan 1 ay sonra gitmiştim en son yanına.. O halini görünce geldim eve kafadan bi 3 4 saat salya sümük ağladım, olum bu yaşıma kadar hiç bir yakınımı kaybetmedim ki ben.. Ölenler benden önce ölmüş zaten bilmiyorum ölüm nasıl bişey.. Ne etkisi var hiç haberim yok.. Korkuyorum sadece..