ölmek istemek

belki de insanların amaçlarını, niyetlerini gördüğümden ben bunu çok ama çok istiyorum; lakin akıllandım. demem şu ki, ne kadar ölmek isterseniz isteyin, bazı kahpelere inat bırakmayın hayatı, sarılın dört bir yandan. neyse, asıl konum bu değil.
her ne taksa, çok geç olmadan başlayalım;
hayat biraz saçma, çok fazla soru işareti içeren gibimsonik bir entropiden ibaret. bir kaç dize ile size bir şeyler anlatmaya çalışayım, çünkü tak var;
öyle sırlar var ki; arar durursun ömrün boyunca...
gösterdiğin çaba ve liyakate göre bulduğunu zannedersin...
ne zaman ki vazgeçersin, dalarsın dünya işlerine;
işte o zaman sana gelir; O tüm aradığın sırlar, bir bir peşisıra...
insanlar buna mucize derler, sen ise saklarsın yüreğinde...
ne aradığını bilene,
bir çiçeğin akşam vakti örtünüp,
sabah güneşi ile yapraklarını alabildiğince açışı bile yeter...
ne zaman ki,
gölgen vazgeçmiştir peşinde olmaktan,
güneş olması gereken en yüksek noktadadır...
sırrın sır olmadığını anladığını vakit;
işte olman gereken en iyi durumdasındır...

ama unutmayın ki;
bu büyük kudretli gökkubbe'nin altında hepimiz birer zerreyiz. uçsuz bucaksız çölde bir kum taneciği... o kadar varız; ve dahi o kadar yok... bazı hakikâtlere zamanla ulaşılır, bazılarını zaman unutturur... ben bir zamanlar bildiğim en büyük hakikati unuttum... unutmak özgürlük, yoksa bırakmıyor kalbini, adını aldığın dil, üzerinde yürümeyi öğrendiğin toprak...

kısaca gibtirtmeyin, gidin bir şeyler başarmayı kafanıza koyun. bazı huur çocuklarının, sizi görmeyi istediği konuma getirtmeyin kendinizi. o gibeceğine, siz gibin.
hadi eyvallah.