Bu dıbına kodumun hayvanı pencerenin cdıbına yapışmış ,yaşlı gözlerle dışarıya efkarlı bakışlar atıyor. Aslında o sırada benim için çok kolay bir av ama insafa geliyorum . Açıyorum pencereyi , azat ediyorum onu . Git diyorum , gitmekte özgürsün. Ama bu pekekent hala üzülmeye devam ediyor. Hıçkırarak dışarıyı izliyor , orada olmayı , dişi sinekleri giberken bir yandan da onlara yapışık şekilde uçmayı hayal ediyor. Bu sırada ben ne yapıyorum ? Öldürüyorum huur çocuğunu . Bir de seni mi bekleyecem aq ?