Rodney’in dediklerini aklında biçip tartan Onur birkaç dakika sonra konuşmaya başladı. “işte beni buradan ayrılmaya ikna edecek bir fikir daha,” dedi ve atını mahmuzladı.
Bilinmeyen diyar çocukluğundan beri gitmek istediği hayallerini kurduğu bir yerdi. Oraya gitme fikri bu olaylar yaşanmamış olsaydı bile kabul edeceği bir şeydi. Bilinmeyen diyarda cüceler, elfler, şifacılar -şamanlar-, büyücüler gibi birçok ırk bulunmaktaydı. Çeşit çeşit hayvanların, ürkütücü yaratıkların bulunduğu cennet gibi bir yerdi. Tabi ürkütücü yaratıklar Onur’a göre zararsızdı. Çünkü onları daha görmemişti bile, görünce fikri kesinlikle değişecekti.
Bir zamanlar Belegaer Krallığıda cennetti ama şuan cehennemden bir parça gibiydi. işte yine cehennem zebanilerinin sesi geliyordu; Gambar’ın as kerleri. Onur’un o güzel düşünceleri bir anda kayboldu ve tüm odağını düşman askerlerine verdi. O sırada atlarını durdurmuş askerleri gözetliyorlardı. Altı tane kıdemli savaşçı atsız bir şekilde ormanı geziyorlardı. Rodney “Bulunduğumuz yere doğru geliyorlar ve atları gördüklerine bahse girerim. işaretimle saldıracağız anlaşıldı mı? “ dedi ve Onur tamam anlamında başını aşağı yukarı salladı.
Rodney adımını yana doğru attı ve şimşek gibi bir hızla okunu gerdi ve kulakları tırmalayan o fışırtı sesiyle birlikte ok elinde uzun bir palası olan askerin tam boynuna saplandı. Ok saplanır saplanmaz adamdan şelaleden su akarmış gibi kan fışkırdı ve acılı hırıltılarla yere yığıldı.