Ocak ayının 3. haftasıydı. O'nun doğum gününün arefesi... Yan yana yürürken otobüs durağına doğru, O'nu ilk gördüğüm anda kendime verdiğim sözü hatırladım birden "Bu kızla konuşmamı ancak ölüm engelleyecek" diye. Fakülte kapısından içeri girdiği anda, soğuktan al al olmuş yanaklarını gördüğüm anda vermiştim bu sözü kendime... Gözleri leb-i derya idi. Hani sezai karakoç diyor ya "deniz gözlerinden alır sonsuzluğun haberini". Kavranılamaz olan sonsuzluk terimini somutlaştırıyordu gözleri. "olum o kadar arıyolar ya sonsuzluğu aha burda amk. şu kızın gözlerine bir kere bakın anlarsınız işte" dedim kendime.

Bu sözün ardından 3 ay geçmişti. samimiyetimi artırmıştım, birlikte vakit geçiriyorduk. Açılmam gereken gün gelmişti artık... Durağa doğru yürürken, bunu kutlamak ister gibi gökyüzünden yağmaya başlayan kar yüzüme kocaman bir tebessüm yerleştirdi. Havayı yumuşatan kar pamuk gibiydi adeta. En sevdiğim yağış biçimi, bilirsiniz şu büyük tanelerle yoğun bir şekilde yağan karı...

Şemsiyesini çıkardı ve üstümüze tuttu. Ama boyu benden bir baş kısa olduğu için yeterince yükseğe tutamıyordu. Elinden alırken şemsiyesini mahcup bir şekilde gülümsedi. Boyunun kısalığı için utanmış gibiydi. Yanakları hafif soğuktan mı yoksa bu küçük utançtan mı kızardı bilemedim sadece izledim...

Sohbet ettik havadan sudan. Birden yüzüme bakıp sakallarımı inceledi. "Sakalların soğuktan koruyor mu yüzünü" diye sordu gülerek. "Senin yanındayken ateş basıyor yüzümü ne soğuğu" diyemezdim elbette. "Evet" dedim "ama imrenme bana sana yakışmaz sanki" dedim. Gözleri güldü önce.. hep böyle olurdu. ne zaman yüzündeki gülümsemenin nedeni olsam gözlerini takip ederdim önce. gözbebeklerinin genişlemesini, gözakının parlamasını izlerdim. Sonra yüzüne yayıldı gülümsemesi. Ama öyle bir gülümseme ki kar yağışı duracak, kış yerini bahara bırakacak diye endişelendim. Öyle gülerdi çünkü, baharı getirecek kadar... Onu izlediğimi anlamış olmalı ki bana kaçamak bir bakış atıp yürümeye devam etti.

Biraz sonra kalbimde ona ayırdığım yerden bütün hislerimi sergiledim. Nedenini bilmediğim bir susuzluk kapladı boğazımı. demek böyle oluyormuş aşkını ilan etmek, anlamıştım... Sonrası... sonrasını gibtir edin beyler. gelip buraya böyle anlatıyorsam nedenini anlamışsınızdır... selametle