Amcamın kampında bir kaç gün geçirdik. ikizler iyileşmeye başlıyordu. Bizde abimle yeni silahlarımıza alışmak için durmadan antrenman yapıyorduk. O bana yay kullanmayı öğretiyor ben ona kılıç kullanmayı öğretiyordum. Böylece ikimizde hem kılıç hem yay kullanabilecektik. Yine sıradan bir antrenman günü abimle ok atıyorduk. Nişanımı aldım ve oku bıraktım ok havada süzüldü ve nişan aldığım tahtaya saplandı. Tam ok sağlandığı sırada bir boru sesi geldi. Muhafızlar apar topar bizi içeri zütürdü. Amcam telaşlıydı. Ne olduğunu sorduğumuzda kuşatıldık cevabını vermişti. O haydutlar bizi yine bulmuştu. Amcam hemen zırhını kuşandı ve kılıcını beline kalkanını sırtına geçirdi. Atına bindi ordusuyla beraber savaşmak için dörtnala koşturdu atını. Biz amcama bakarken yerde bir karartı oluştu gölge olduğunu anlayıp yukarı baktığımızda onlarca okun amcamın üzerine düşmekte olduğunu gördük. Biz avaz avaz bağırsakta amcam atın ayak sesleri, savaş sesleri ve malum uzaklığına etkisiyle bizi duymuyordu. Ve amcam yere düştü. Koşa koşa yanına gittik. Baktığımızda amcamın bedenine saplanmış onlarca ok vardı. Abim soğukkanlılığını korurken benim gözümden 2 damla yaş süzüldü. Soyumuz bu haydutlar yüzünden gitgide tükeniyordu. Bizde kalkıp intikam arzusuyla haydutların üzerine ok yağdırmaya başladık. Ama üzerlerine değil aksine geriye gidiyorduk kampa geri dönmek için. Kapıdan içeri girdik ve olanları görevlilere ve kuzenimize anlattık. Kuzenim ağlamaya başladı ama başka çare yoktu Obanın başına geçecekti. Hemen bir duyuru yayınlayıp herkese Obanın başına geçtiğini ve Haydutları püskürtmek için elinden ne gelirse yapacağını duyurdu. Ama bu Obada bize artık yer olmazdı. Kuzenim bizi pek sevmezdi. Nitekim düşündüğümüz gibi de oldu kuzenim bizi ve ikizleri Obadan kovdu. Atlara binip yola koyulduk.