Aslı’yı yaylaya zütürüp ağaya sızlaya gömdük. Yanında kanıt olarak kullanılabilecek her şeyi orada yaktık. Ama ne olursa olsun bundan sonra taku yemiştim. Komiser kızından haber alamayınca ilk olarak benim yanıma gelecekti.

Derim iyice yanmıştı güneşten. Eve gidince ilk işimiz etrafı iyice temizlemekti. Daha sonra ilaçları kullandım. Artık uzun bi süre gözlerden uzak olmak zorundaydık.

Ertesi gün beklediğimiz gibi polisler beni almaya geldi. Bu sefer kayıp vakası olduğundan dolayı üniversitenin yanındaki Emniyet Müdürlüğü’ne zütürüldüm. Benle beraber bikaç kişi daha vardı. Normalde Aslı’nın babasının görevi olmadığı halde kendi kızı olduğundan dolayı beni sorguya o almıştı. Bu sefer beni hiç dinlemeden “Naptın laaan kızımaaaa” diyerek direk saldırdı. Geçenki sorgudan daha acımasızca dövüyodu. Babamı da başka bi odada sorguya almışlardı. 2 buçuk saat boyunca komiserden dayak yedim. Kızı öldürmüş olmanın vicdan azabını taşıyarak ağlıyodum. Komiser dayaktan ağlıyorum zannediyodu tabi ki. Bir tek ağlayarak “Ben yapmadım” diyebiliyodum.

Bir süre sonra içeri başka bir polis girdi. Başı yere bakarak “ Sedat komiserim bi görgü tanığı Mustafa adında daha önce taciz suçundan sabıkalı bi çocuğu gece yarısı bi kızın peşinden giderken görmüş. Bizimkiler de yakalayıp getirmişler. Mustafa o gece sarhoş olduğunu ve uyuşturucu aldığını kızı öldürdüğünü sonra da yaktığını itiraf etti.” Komiser bir anda ağlamaya başladı. “Benim kızım mı?” dedi. Polis “Dediği yere gittiğimizde herhangi bi cesetle veya külle karşılaşmadık komiserim.”

Komiser çok kötü bi haldeydi. “Ulan yıllardır cinayet işlenmemiş şehirde bula bula benim kızımı mı buldunuuuz” diyerek ağlamaya başladı. Ona göre garip olan buydu. Bana göre ise bi kızı öldürüp yaktığını söyleyen Mustafa garipti.