daha sonra sağ da solda dedi kodu çıkmasın diye gitmedim beyler, babamın küçük kardeşi rıfat amcamın kapısını çaldım lakin o bin de evde yoktu, rıfat amcam pünönünkin tekiydi beyler, sonradan düşündüm de bu huur çocuklarının sülalesi böyleydi..

ama babam bana niye bin diyordu ? hala aklım da unutmadım bunu..

annem dedi gel babam gile gidek diye anne sus ölmüş ebemin dişlerini gibtirme bana ben o dedem denen binin yanına gitmem dedim.. Annem de peki oğlum dedi, ve o soguk da o dipi de "köyde yaşayan binler bilir dipiyi " büyük amcam olan remzi amcamın kapısını çaldım, bu oç almıştı bizi içerisi iyi birisiydi, küçükken baba demişliğim çoktu bu adama..
birden kafam da sorular birleşiyordu beyler..
Remzi amcama baba diyordum küçükken " babam bana bin diyordu" anneme bunu soracaktım, lakin fırsat olmadı, çünkü remzi denen oç bügün misafirliğe gideceğiz bugün kabul edemeyiz dediler...

Sizin ben dıbına koyim oç bir de baba dedim lan sana dedim.. o da bana mı sordun yaram, baba derken dedi.. "adam haklıydı beyler"..ona sormadım.. ama içimdeki ekgib olan baba sevgisi dışarı yansıyordu o zamanlar..

beyler o kış günü daha gidecek yerimiz yoktu, anneme nevzat hocayı sorsamıydım ? tanıyormuydu aceba , kabul edermiydi oraya gitmeyi, dedikoduya yer vermemek için hiç açmadım o konuyu, beyler bildiğiniz ineklerin olduğu bir ahır a girdik, içi boştu terk edilmişti yani, orada sabaha kadar birbirimize sarılarak uyumaya çalıştık, ben hiç üşümüyordum beyler annemin sıcaklığı beni ısıtoyrdu..

Yarın sabah oldu ve artık köyümüzden gitme vakti gelmişti, şehire gidecek orada hayata tutunmaya başlayacaktık beyler, bir müddet gittikten sonra arkamı döndüm o züt kadar köy e hepinizin dıbına koyim, huur çocukları, öncelikle senin dıbına koyim baba dedim bir an annemin yanımda olduğunu o sözün onu gibtiğimi düşünememiştim, orada kendimi gibip öldüresim geldi, neyse beyler ben küfürü mü ettim baktım köyden bize doğru gelenler vardı koşarak duydulardı herhalde hemencecik oradan koşarak uzaklaştık panpalar..

7 yaşımda ki o binalar ve insanlar gibi kalabalık şehire gelmiştik beyler, annem ile ben sokaklarda geziyor kalacak bir yer, yiyecek bir yemek arıyorduk, cüzdanımda bir miktar para vardı,"zor günler için saklamıştım, bilirsiniz böyle zekiliklerim vardır", ama oda bizi fazla idare etmezdi, Fakir olduğumuz için, annemin kolunda bilezikler yoktu, evlendiği zaman varmış ama oç babam onların hepsini kumara ve içkiye yatırmış ve sonun da üçün birini almıştı..